फार काही शिकला नाही हो माझा बाप,
पण जीवनात मला त्यांनी खूप काही शिकवलं.
फक्त एकच दिवस शाळेची पायरी चढली होती त्यांनी पण आपल्या पोरांना शिकवायला ते कधीच कमी पडले नाहीत. १९८०-८५ च्या कारकिर्दीत मुंबईच्या वडगादी पासून कुर्ला भांडूप पर्यंत हातगाडीवर माल वाहून नेण्याचे कष्टाचे काम त्यांनी केले. कालांतराने गावाकडे येऊन परंपरागत व्यवसाय असलेली मेंढरं वळली आणि आजही मेंढपाळ व्यवसाय हा अखंड आणि अवीरतपणे चालू आहे. खरंतर आमच्या तात्यांच्या कष्टाला मुळात तोडच नाही.
तसे पाहायला गेले तर शिकायची इच्छा असूनही तात्यांना शाळेत शिकायला भेटले नव्हते कारण तेव्हाची परिस्थितीच वेगळी होती त्यांना लिहायला वाचायला येत नव्हते पण आज तात्या लिहू शकतात आणि मात्र मी लिहलेले "पुन्हा एक नवी दिशा" हे पुस्तक मात्र खडानखडा वाचतात.
समाजातील एक लेखक म्हणून नव्हे तर तात्या एक मुलगा या नात्यानं मला तुमचा फार अभिमान वाटतो.
जय मल्हार। जय अहिल्या। जय यशवंतराजे।
✒नितीनराजे अनुसे
अनुसेवाडी ता.आटपाडी जि.सांगली
853 000 4123
https://nitinrajeanuse123.blogspot.com
No comments:
Post a Comment